Het traditionele "Casa Ibicenca" komt in wezen overeen met een brede kamer [porxo] met een ingang aan één lange muur en een opeenvolging van kamers die uitkomen op de andere drie muren. De porxo werd gebruikt als woonkamer en werkplek. Tegen de muren stonden stoeltjes en aan één kant stond een tafel. Indien nodig werd de tafel verplaatst naar het midden van de kamer en werden er stoelen omheen gezet. Dit gaf de ruimte aanpassingsvermogen voor verschillende activiteiten.
Ramen in oude Ibicencaanse huizen waren erg klein en bevatten geen glas. Ze werden niet in de eerste plaats gebruikt voor licht, maar voor lucht; licht en warmte kwamen meestal van de voordeur op het zuiden. Hier zag je boerinnen amandelen pellen, borduren of wol spinnen. De boerderijen zelf verschilden van die op de andere Balearen, omdat het over het algemeen kleine bedrijven waren. Hoewel deze zelfvoorzienend waren, waren de gezinnen erop aangewezen op de hulp van hun buren voor de olijvenoogst, of op matanza dag.
Deze huizen werden gebouwd en verbouwd tot ver in het midden van de twintigste eeuw, met gebruikmaking van de bijbelse "lange el" [approximately 52.5cm], een meeteenheid die samen met de architectuur werd ingevoerd door de Feniciërs. Er is vrijwel geen bewijs van Hellenistische, Romeinse of Islamitische invloeden van enig belang in de basisontwerpelementen van een landelijk Ibicencaans huis.
De culturele invasie van het eiland heeft de op landbouw gebaseerde economie veranderd in een op toerisme gebaseerde economie, waardoor continuïteit met het verleden vrijwel onmogelijk is geworden. Eigenlijk heeft het veel tradities irrelevant gemaakt."
In 1956 kwam Rolf Blakstad vanuit Canada naar Ibiza en was zo onder de indruk van de stad die hij aantrof bij aankomst in de haven dat hij het eiland sindsdien nauwelijks meer heeft verlaten. De huisjes in Dalt Vila, de mensen op straat, de nabijheid van de omgangsvormen… Zoals hij zelf zei:
"De hele stad, zelfs de straten, hadden de informele sfeer van een huiskamer die voor iedereen gedeeld werd. We voelden ons geen buitenlanders"
Toen Ibiza eenmaal zijn vaste woonplaats was, begon Blakstad de landelijke huizen en de traditionele bouwtechnieken te bestuderen, terwijl hij een diep respect en voorliefde ontwikkelde voor de Ibiziaanse cultuur en de natuurlijke omgeving. Het is op Ibiza waar hij begint met zijn werk op het gebied van architectuur, het restaureren van landelijke huizen en, de laatste tijd, het bouwen van nieuwe, geïnspireerd op de duizendjarige "casa payesa" (traditionele Ibiziaanse landelijke woning). Al snel werden zijn zonen deel van zijn projecten en tegenwoordig zijn zij degenen die de architectuurstudio op Ibiza blijven leiden.
Ibiza, november 2017
